ஆசிரிய வாண்மையும் இன்றைய சில ஆசிரியர்களின் நிலையும்

ஆசிரிய வாண்மையும் இன்றைய சில ஆசிரியர்களின் நிலையும்

ஒரு காலத்தில் ஆசிரியர் என்றால் ஒளிவிளக்காகக் கருதப்பட்டார். “ஆசிரியர் என்பது அச்சாணி” என்று தமிழ் இலக்கியம் நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகிறது. அந்த அச்சாணி இல்லாமல் ஏதொரு வண்டியும் நகராது. அதுபோல ஆசிரியர் இல்லாமல் ஒரு சமுதாயமும் முன்னேறாது. ஆனால் இன்று சில இடங்களில் ஆசிரியர்களின் நடத்தை, பண்பாடு, ஆளுமை, பிள்ளைகளின் மனதில் விதைக்க வேண்டிய நம்பிக்கையை அழிக்கும் படியாகக் காணப்படுகிறது என்பதே வேதனை.

இன்று எனது மகனும் ஒரு ஆசிரியரால் அவமானத்திற்கு உள்ளாக்கப்பட்டதால் இக்கட்டுரை எழுதப்படுகிறது. ஏனெனில், தனிப்பட்ட காயம் ஒரு சமூகக் கேள்வியை உள்வாங்கும் போது அது அனைவருக்கும் கண்ணாடியாகி விடுகிறது.

பட்டம் கிடைத்ததாலே ஆசிரியரா?

இன்றைய பல ஆசிரியர்கள் பல்கலைக்கழகங்களில் பெற்ற கல்விச் சான்றிதழ் காரணமாகவே இந்தத் தொழிலில் ஈடுபட்டுள்ளனர். அதற்கு எதிர்ப்பில்லை. ஆனால் பட்டம் மட்டும் போதாது. ஆசிரியராகும் பொழுது, கல்விச் சான்றிதழ் என்பது கதவைத் திறக்கும் சாவி மட்டுமே. அந்த அறைக்குள் நுழைந்தபின், ‘ஆசிரிய வாண்மை’ என்ற தனிப்பட்ட ஒழுக்கம், மனிதநேயம், பொறுமை, கருணை, பிள்ளைகளை வழிநடத்தும் திறன் ஆகியவையே உண்மையான அடித்தளம்.

மாணவர்களை வதைக்கும் சில பழக்கங்கள்

• மாணவர்கள் எளிய கேள்வி கேட்டால் கூட கோபம் கொண்டு, அவர்கள்மேல் பாய்ந்து விழுவது.
• பெயரைப் பிழைத்துக் கொண்டு “ஏய்”, “அடா” போன்ற வார்த்தைகளால் இழுத்தழைக்கும் பாங்கு.
• தீய, தூசண வார்த்தைகளை மாணவர்களின் மனதில் குத்துவது.
• பாடம் கற்றுத்தருவது அல்லாமல், தங்களது உள்நிலை ஆத்திரத்தை மாணவர்களிடம் வெளிப்படுத்துவது.

ஆசிரிய வாண்மை – அதன் பொருள்

“வாண்மை” என்ற சொல்லுக்கு பல அடுக்குகள் உள்ளன:

• பொறுமை – மாணவர் புரியாமல் இருந்தால், மீண்டும் மீண்டும் விளக்குதல்.
• கருணை – தவறுகள் செய்தாலும் சீர்செய்யும் மனம்.
• ஒழுக்கம் – மாணவர் பார்ப்பதற்கே உரிய முன்னுதாரணம்.
• நடத்தை – சாந்தமும் சமாதானமுமான சொற்கள்.

ஆசிரியர் தன் பாடத்தில் வல்லவராக இருக்க வேண்டியது அவசியம். ஆனால் அதைவிட அவசியம் மாணவர்களிடம் அணுகும் முறையே. ஒரு சொல்லும், ஒரு பார்வையும், ஒரு சிறிய சிரிப்பும், மாணவனின் வாழ்வை மாற்றக்கூடியது.

கல்வியியலாளர்களின் சிந்தனைகள் – ஆசிரிய வாண்மை குறித்து

பண்டைய கல்வியியலாளர் சொக்கலிங்கம் பிள்ளை கூறியபடி, “ஆசிரியரின் முகத்தில் சாந்தம் இருக்க வேண்டும்; சாந்தம் இல்லாத ஆசிரியரின் அறிவு மாணவரின் மனதில் வேரூன்றாது” என்று வலியுறுத்துகிறார்.

மேலும், புகழ்பெற்ற இந்திய கல்வியியலாளர் டாக்டர் ராதாகிருஷ்ணன் ஆசிரியரை “தேசியத்தின் ஆன்மா” எனப் பாராட்டுகிறார். அவர் கூறியது: “ஆசிரியர் கற்பிப்பது பாடத்தை மட்டும் அல்ல; அவரின் வாழ்க்கை முறையே மாணவர்களுக்கு பாடமாகிறது”. அதாவது ஆசிரியரின் ஒவ்வொரு நடத்தை, சொல், செயல் ஆகியவை மாணவரின் வாழ்வில் அழியாத பிம்பமாக நிற்கின்றன.

சுவாமி விவேகானந்தர் கூட, “ஆசிரியர் என்பது அறிவை ஊட்டும் குழாய் அல்ல, மாணவரின் உள்ளத்தில் மறைந்திருக்கும் சக்திகளை எழுப்புபவர்” என்று சுட்டிக்காட்டுகிறார். இதுவே வாண்மையின் உச்ச நிலை – மாணவரைத் தாழ்த்தாமல், அவருள் உறங்கியிருக்கும் ஆற்றலை வெளிப்படுத்தும் திறன்.

மாணவர் கேள்விகள் – தடையாக அல்ல, வாயிலாக

இன்றைய சில ஆசிரியர்கள் மாணவர்கள் கேள்விகள் கேட்கும்போது அதைத் தொல்லையாகக் கருதுகிறார்கள். “அடங்கிப் போய் கேள், கேட்டுக்கொண்டே இராதே” என்று சினக்கிறார்கள். ஆனால் உண்மையில் ஒரு மாணவனின் கேள்விதான் ஆசிரியரின் அறிவுக்கும் பொறுமைக்கும் சோதனை.

ஆசிரியம்

ஆசிரியம் என்பது வெறும் பாடம் கற்பித்தல் அல்ல, அன்பு, ஒழுக்கம், அறிவுரை, வழிகாட்டுதல் ஆகியவற்றின் சங்கமமாகும். பிள்ளையின் உள்ளத்தில் உறங்கியிருக்கும் அறிவை எழுப்புவது தான் உண்மையான ஆசிரியம். அச்செயலின் போது சினம், அடாவடி, தூசண வார்த்தைகள் என்பன இடம் பெறக் கூடாது. அன்பின் வழியே அறிவை வளர்த்தல் தான் ஆசிரியத்தின் தூய பண்பாகக் கருதப்படுகிறது.

ஆசிரியரின் பொறுப்பு – தொழில் அல்ல, கடமை

ஆசிரியர் என்பது தொழில் மட்டுமல்ல, கடமை. அது சமூகத்துக்குக் கடன். ஒரு மருத்துவர் ஒருவரின் உடலை காப்பாற்றுவார். ஆனால் ஆசிரியர் ஆயிரக்கணக்கான மாணவர்களின் வாழ்வையும் மனதையும் வடிவமைக்கிறார். அந்தக் கடமையை உணராமல், “நான் வேலையைச் செய்கிறேன்” என்ற எண்ணத்தில் செயல்பட்டால், அது கல்வி அல்ல.

ஆசிரியர் என்ற சொல் தமிழர் மனதில் ஓர் உயர்ந்த இடம் பெற்ற சொல். அதனை மலிநிலைக்கு இட்டுச் செல்லும் சிலரின் நடத்தை சமுதாயத்திற்கே பாதிப்பு. ஆசிரிய வாண்மை என்பது அழகு, அன்பு, பொறுமை, வழிகாட்டுதல். அது இல்லாமல் ஆசிரியர் என்ற பெயர் வெறும் பட்டமாக மட்டுமே இருக்கும்.

ஆசிரியன் முகம் சாந்தமாய், சொல் இனிமையாய்,
மாணவனின் மனம் மலர செய்ய வேண்டும்.

அன்பின் கரம் நீட்டி வழி காட்டி,
அறிவின் தீபம் ஏற்றி வளர்க்க வேண்டும்.

பொறுமை தான் அவரது முதற் பாடம்,
கருணை தான் அவரது கடைசி பாடம்.

அடாவடி அல்ல – ஆவல் நிறைந்த சிந்தை,
சீற்றம் அல்ல – சிரிப்பு நிறைந்த முகம்.

இப்படியே இருந்தாலே,
ஆசிரியர் = அறிவின் தந்தை,
மாணவர் = வாழ்வின் வெற்றி!

✍️ கலைமகன் பைரூஸ்